Nasiona Tamaryndowca Indyjskiego - Tamarindus Indica

Tamaryndowiec jest drzewem średniej do dużej wielkości, osiągającym do 20-30 metrów wysokości w sprzyjających warunkach. Korona jest gęsta, parasolowata, co nadaje drzewu elegancki wygląd. Jego liście są parzystopierzaste, długości od 7 do 12 cm, składające się z drobnych, podłużnych listków, które składają się na noc i rozkładają z powrotem o poranku.

Kwiaty tamaryndowca są pachnące i zebrane w grona. Mają delikatny, kremowy, żółty lub różowy kolor i są owadopylne, co wymaga obecności zapylaczy w otoczeniu. Owoce to duże, podłużne strąki, które dojrzewają przez około 10 miesięcy. Wewnątrz strąków znajduje się mięsisty miąższ o charakterystycznym słodko-kwaśnym smaku oraz nasiona. Tamaryndowiec rośnie stosunkowo powoli, ale jest długowieczny. W dobrych warunkach może zakwitnąć po 3–6 latach od wysiewu.

Miąższ owoców jest powszechnie używany w kuchni azjatyckiej, latynoamerykańskiej i śródziemnomorskiej. Jego słodko-kwaśny smak stanowi podstawę wielu potraw, sosów (np. Worcestershire), napojów (aguas frescas) i deserów. Młode, kwaśne owoce są używane jako przyprawa, a dojrzałe są bardziej słodkie i nadają się do jedzenia na surowo. Miąższ owoców jest wykorzystywany do farbowania tkanin, a nasiona – do produkcji biżuterii i utwardzania materiałów. Drewno tamaryndowca, trwałe i odporne na szkodniki, służy do wyrobu mebli, posążków i elementów dekoracyjnych. W tropikach tamaryndowiec często sadzi się wzdłuż dróg, jako roślina parkowa lub cień na plantacjach. W mniejszych donicach można go uprawiać jako bonsai.

Nazwa „tamarynd” pochodzi od arabskiego tamr hindi, co oznacza „indyjskie daktyle”. Jest jednym z najważniejszych gatunków uprawianych w Indiach, z roczną produkcją sięgającą 250 tysięcy ton. W wielu kulturach liście i kora tamaryndowca mają zastosowanie jako warzywo lub składnik leczniczy.

Jak uprawiać Tamaryndowca Indyjskiego?

Tamaryndowiec jest rośliną wymagającą dużej ilości światła. Najlepsze warunki do wzrostu zapewnia jasne stanowisko o ekspozycji południowej lub południowo-zachodniej. Należy jednak unikać bezpośredniego, intensywnego słońca, które może uszkodzić liście.

Tamaryndowiec nie jest wybredny pod względem gleby. Rośnie na glebach ubogich, skalistych, a nawet lekko zasolonych. Optymalne jest jednak przepuszczalne podłoże gliniaste o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5–6,8). Ważne jest, aby gleba nie była stale mokra, ponieważ roślina źle znosi nadmiar wody wokół korzeni. Roślina jest odporna na suszę, ale wymaga regularnego podlewania w okresach intensywnego wzrostu. W okresach spoczynku podlewanie należy ograniczyć, pozwalając glebie całkowicie wyschnąć przed kolejnym nawadnianiem.

Tamarindus Indica toleruje spadki temperatury do 10-15°C ale najlepiej rośnie w temperaturach 20-35 stopni Celsjusza. Młode rośliny są wrażliwe na mróz, a starsze egzemplarze mogą przetrwać krótkotrwałe mrozy do -3°C. Tamaryndowiec w Polsce może być uprawiany jedynie jako roślina doniczkowa, latem może zdobić ogród lub taras, zimą należy przenieść go do domu.

Do każdego zamówienia dołączamy instrukcję wysiewu nasion.